مطالعه نقش هنرهای شهری مانا و میرا در احیا و پایداری فضاهای گمشده شهری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین.

2 استادیار، عضو هیئت علمی، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

چکیده

امروزه یکی از پیامدهای توسعه شهرها ایجاد فضاهای بلااستفاده و گمشده است که این امر موجب بروز ناپایداری در ابعاد مختلف شده است. هنر شهری یکی از عوامل احیای پایدار چنین فضاهایی است. هدف این پژوهش مطالعه چگونگی احیاء فضاهای گمشده و تبدیل آن‌ها به فضاهای شهری پایدار و کارآمد با استفاده از هنرهای شهری (میرا و مانا) است. از آنجا که استفاده از هنرهای میرا و مانا از راه‌های متفاوتی در احیا و توسعه پایدار فضاهای گمشده مؤثر هستند، شناخت چگونگی این اثرگذاری در فضاهای گمشده، با شنـاسایی ویژگی‌های آن‌ها میسر می‌شود. روش پژوهش برمبنای شناخت نظری معیارها و شاخص‌های تعریف‌کننده هنرهای شهری، فضاهای گمشده و پایداری استوار است. این شاخص‌ها از نظر میزان تأثیرگذاری بر احیا و پایداری فضاهای گمشده از طریق روش دلفی در نظرسنجی از کارشناسان شهرسازی و معماری، اولویت‌بندی شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که مهم‌ترین مشخصه هنر شهری صرف‌نظر از میرایی و مانایی، توانایی آن در «افزایش حضورپذیری» و ترغیب افراد به حضور دلخواه در فضا است که منجر به «پایداری اجتماعی» می‌شود. سایر مشخصه‌ها که در هنرهای میرا و مانا جنبه‌های متفاوت یا متقابل دارند به ترتیب شامل «ایجاد خوانایی» در کنار «القای حس مکان»، «مکانمندی» و ماندگاری، «پویایی و تنوع زیاد» و ایجاد بستر «کشف محیط» توسط افراد هستند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار