با گسترش کمی، دانشکدههای معماری و شهرسازی، بعد کیفی آن دچار بیتوجهی شده است. از طرفی مقالات متعددی به کیفیت آموزش در فضاهای آموزشی دانشکدههای معماری پرداختهاند؛ اما در مورد فضاهای جمعی در محیطهای داخلی، پیشینه نظری کافی در دست نیست. هدف این پژوهش بررسی مؤلفههای مؤثر در طراحی داخلی که نقش اصلی در ارتقای حس مکان و تعلق مکان دانشجویان در مراکز آموزشی را دارند، و همچنین اولویتبندی این عوامل با هدف بالا بردن تمایل دانشجویان به حضور در فضاهای آموزشی است که موجب بالا رفتن کیفیت آموزش میگردد. روش تحقیق کاربردی-پیمایشی است که در سه مرحله انجام گرفته است. مرحله ی اول بررسی اسناد کتابخانهای و شناسایی مؤلفههای شکلدهنده مکان؛ مرحله ی دوم با روش دلفی از 15 متخصص عوامل بینرشتهای جمعبندی شده است. در مرحله بعد پرسشنامه محقق ساخته بین 90 دانشجوی دانشگاه هنر که بهصورت تصادفی انتخاب شده اند، توزیع و تکمیل شده است. در این پژوهش، فعالیت انتخابی در لایه اول و چشمانداز و شکلی گیری رویدادهای ساخت در لایه دوم، در بالاترین اولویتهای مخاطبان فضاهای جمعی در محیط دانشکده معماری و شهرسازی قرار گرفتند. درنتیجه این پژوهش که حاصل بررسی اولویتها و اهمیت پارامترهای مرتبط با ابعاد فعالیتی، کالبدی و کیفیتی فضاهای جمعی محیطهای داخلی دانشکده بود، مشخص شد که حس مکان تنها محدود به عوامل کالبدی نیست و عوامل کالبدی به همراه عوامل مؤثر در ارتقای کیفی فضا و بازتعریف فضا برای رخ دادن فعالیتهای پویا، سرزنده و اجتماعی، نقش کاراتری در ارتقای حس مکان فضاهای جمعی محیطهای داخلی دانشکده معماری و شهرسازی داشتهاند.
)