مروری بر اهمیت پایداری اجتماعی در برنامه‌ریزی راهبردی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد طراحی شهری

2 گروه طراحی شهری/ دانشگاه هنر

چکیده

پایداری اجتماعی مفهومی نسبتاً نوظهور در ابعاد توسعه ­ی پایدار است. این مفهوم مشتمل بر سرمایه اجتماعی، برابری و عدالت اجتماعی، همبستگی اجتماعی، ابعاد فرهنگی و... است. این مقوله، مفهومی گسترده و عمیق است که عناصر و شاخص­های متعددی را در بر می­گیرد. توجه هم‌زمان به ابعاد پایداری مشتمل بر بعد زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی و در نظر گرفتن ماهیت مستقل و تأثیرگذار برای این بعد، از الزامات تحقق توسعه­ ی پایدار است. اعاده­ ی پایداری اجتماعی در سطوح مختلف برنامه ­ریزی و طراحی در شهر، موضوع مهمی است که باید مورد توجه خاص قرار گیرد. امروزه پایداری به­ دلیل اهمیت موضوع، به ­عنوان یک پارادایم غالب در انواع الگوهای برنامه­ ریزی و طرح­ ریزی مورد توجه قرار گرفته است. بدین­ ترتیب ضرورت توجه به ابعاد اجتماعی و فرهنگی پایداری اجتماعی در برنامه­ ریزی­ های کلان، برای تحقق مفهوم بنیادین پایداری توسعه به‌شدت احساس می­شود. با این توضیح، هدف این مقاله آن است تا ضمن واکاوی و ارائه ­ی تعریفی مناسب و دقیق از مفهوم پایداری اجتماعی، با شناخت اصول، عناصر و سنجه ­ها و روش­های ارزیابی پایداری اجتماعی به بررسی ابعاد پایداری اجتماعی در برنامه­ ریزی راهبردی بپردازد. روش این پژوهش مبتنی بر روش تحلیل محتوای کیفی است و بنابراین از خلال بررسی مقالات این حوزه و تحلیل آن‌ها، مفهوم پایداری اجتماعی تبیین و سپس مبتنی بر رویکردی تحلیلی جایگاه آن در برنامه­ ریزی راهبردی بررسی شده است. بر اساس نتایج حاصل از بررسی کلی برنامه ­ریزی راهبردی، یکی از رهیافت­ های مهم برای تحقق این برنامه توجه به ابعاد اجتماعی و فرهنگی است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات